Peloponnisos SearchDESTINATIONS FOR EVERY TRAVELER

Κάστρο Τηγάνι ή Μαΐνη

ΝΟΜΟΣ: Λακωνίας ΔΗΜΟΣ: Μονεμβασίας

Clouds
15.26ºC

Αιώνας Κατασκευής

6

Ιστορική Κατασκευή

Βυζαντινό

Κατάσταση

Κακή κατάσταση

Είσοδος

Ελεύθερη είσοδος

Το Κάστρο Τηγάνι ή Μαΐνη, σύμφωνα με μια εκδοχή, βρισκόταν στο ακρωτήριο Τηγάνι στον όρμο του Μέζαπου στην Μάνη. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια μικρή βυζαντινή πόλη. Είναι το αρχαιότερο κάστρο της Μάνης, καθώς κτίστηκε επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Εξελίχθηκε σε μεγάλο στρατιωτικό και θρησκευτικό κέντρο που συνέβαλε σημαντικά στην διοικητική αναδιοργάνωση της Μάνης. Χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα μέχρι το 1570. Το Τηγάνι είναι μια στενή λωρίδα γης μήκους 1.700μ. και το κάστρο κτίστηκε σε μια φυσικά οχυρωμένη θέση πάνω σε απόκρημνο στρογγυλό βράχο που βρέχεται από θάλασσα στις τρεις πλευρές. Στην διάρκεια της ιστορίας του, το εξαιρετικό αυτό οχυρό αντιμετώπισε πολλές εχθρικές επιθέσεις, όπως Βανδάλων, Σταυροφόρων, Αράβων, Σλάβων, Τούρκων. Επίσης, στο Τηγάνι τοποθετούν οι αρχαιολόγοι την αρχαία πόλη Μέσσα ή Μέσση.  

Η άλλη εκδοχή για την ονομασία του, Μεγάλη Μαΐνη, είναι ότι στην περιοχή υπήρχε ήδη η Επισκοπή Μαΐνης εξ ου και το όνομα του κάστρου. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει την ακριβή θέση του. Πολλοί ταυτίζουν το ιστορικό φράγκικο κάστρο, που έκτισε ο Βιλλεαρδουίνος το 1248 στη δυτική Μάνη πάνω σε επιβλητικό βραχώδες σημείο ενός μεγάλου φυσικού λιμανιού (περιγραφή από το Χρονικόν του Μορέως), με το κάστρο στο Τηγάνι. Καθώς στο Τηγάνι δεν υπάρχει μεγάλο λιμάνι και τα ερείπια του συγκεκριμένου κάστρου δεν τοποθετούνται χρονικά στην Φραγκοκρατία, πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν την συγκεκριμένη εκδοχή. Σήμερα σώζονται οι δεξαμενές του κάστρου, ένα τείχος με πύργο στα δυτικά, υπολείμματα αρχαίου τείχους με κυκλώπεια τοιχοδομία, ενώ στην ανατολική πλευρά βρίσκεται το καλύτερα διατηρημένο τμήμα με βυζαντινά χαρακτηριστικά. Επίσης, διακρίνονται ερείπια πύργων και βυζαντινών ναών, καθώς και ίχνη της νεκρόπολης της πόλης Μαΐνης.

Στο ανατολικό άκρο του ακρωτηρίου βρίσκονται ερείπια της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας του 7ου αιώνα, Παναγίας της Οδηγήτριας ή Αγήτριας, με τρεις αψίδες. Προφανώς, ο ναός ήταν λαμπρός για τα δεδομένα της εποχής του. Επίσης, μπορεί να δει κανείς αρκετές στέρνες από τις αμέτρητες που υπήρχαν (όσες και οι μέρες του χρόνου, σύμφωνα με την τοπική παράδοση). Δυτικά του ακρωτηρίου, πάνω στον βράχο υπάρχει ένα ίχνος από πέταλο αλόγου που οι κάτοικοι αποκαλούν «το χαλί της βασιλοπούλας». Σύμφωνα με μια άλλη τοπική παράδοση, από εδώ ρίχτηκε στην θάλασσα και αυτοκτόνησε μια ορφανή βασιλοπούλα της περιοχής, θυσιάζοντας τη ζωή της για να βοηθήσει τους συμπατριώτες της στη διάρκεια εχθρικής επίθεσης. 

Η πρόσβαση για το κάστρο γίνεται από το χωριό της Αγ. Κυριακής.